Hann Kristófer litli, sem svo margir á Barnalandi og víðar hafa fylgst með, er dáinn. Hann lést í gær, rétt fyrir klukkan átta að kvöldi til, í örmum móður sinnar. Fyrir þá sem ekki vita þá fæddist Kristófer löngu fyrir tímann og þurfti allt sitt stutta líf að berjast við alvarlegan lungnasjúkdóm vegna óþroskaðra lungna sinna. Þessi litla hetja þraukaði í mera en 4 mánuði held ég, en varð að lokum að láta undan. En nú er hann loks frjáls og laus undan erfiðinu og þjáningunum. Ég hugsa til foreldra hans núna, sem hljóta að eiga afskaplega erfitt. Vonandi finna þau leið til að takast á við sorgina og vinna úr henni. Mikið afskaplega er ég þakklát fyrir að eiga þrjú heilbrigð börn. Ég held að þetta hljóti að vera það versta sem foreldrar geti upplifað, að missa barnið sitt. Þegar ég frétti af þessu með Kristófer í gær kom það mér í raun ekkert á óvart, ég er meira hissa á hvað hann barðist lengi þessi litla hetja. En þó ég þekkti hann ekki neitt, né foreldra hans, þá runnu bara tárin. Samt var mér að sumu leyti létt að litli drengurinn hefði fengið friðinn, þetta virtist allt vera orðið svo ofboðslega erfitt hjá honum. Ég held að stundum sé jafnvel erfiðara að horfa á barnið sitt berjast og þjást svona rosalega, heldur en að leyfa því að fara og fá hvíldina. Ég vona bara að ég þurfi aldrei að upplifa þetta sjálf.
Ég sendi foreldrum Kristófers og öðrum ástvinum mínar innilegustu samúðarkveðjur.
