Jæja, við skelltum okkur sko á torfæru í gær. Lögðum af stað frá Fredrikstad svona um ellefu og vorum komin til Vormsund, þar sem torfæran var, um eittleytið. Frábært veður alveg, smá vindur inn á milli reyndar, en glampandi sól. Við byrjuðum á að labba niður í pitt og gá hvort við fyndum einhverja af þessum Íslendingum sem ég þekki. Rakst þar fyrst á Ellu, eða hún gargaði á mig ;) Svo fann ég Sigga og Sigfús, sem hefur nú AAAAAÐEINS stækkað frá því að ég sá hann síðast. Komst svo að því að gaurinn er að verða 17 ára... OMG sko, hann var bara kríli þegar ég var mest með Sigga og Erlu. Greinilega allt of langt síðan ég hef hitt þau. Stjáni kallinn hennar Ásdísar var þarna auðvitað líka, Guðni bróðir hans Sigga og fleira fólk. Erla var hins vegar einhversttaðar á vappi og ég fann hana ekki strax, en í pásunni þá hitti ég loks á hana :D Meiriháttar alveg að hitta þessar elskur aftur :D :D :D :D. Svo ætlaði ég að taka mynd af Hjalta í torfærubílnum hans Sigga, en litla skræfan harðneitaði þegar á hólminn var komið. Það var voða gaman að fylgjast með bílunum úr fjarlægð, en þeir voru allt of ógnvekjandi svona nálægt, hahaha. En Elísa var ekki lengi að vippa sér undir stýri, svo ég tók bara mynd af henni þar ;) Set þetta inn á barnalandssíðurnar þegar ég hef orku.
Það var svo hrikalega mikill sandur þarna og bílarnir náttúrulega spændu þetta upp. Sumar myndirnar sem ég tók af bílunum sýna enga bíla heldur bara sandský ;) En ég náði þessari af Sigga í síðustu þrautinni, rétt áður en hann KÚTVELTIST niður brekkuna, heh!
Já, sandurinn. Púff, þið hefðuð átt að sjá okkur, maður var orðin ein sandhrúga. En það var nú ekkert miðað við Örnu og Hjalta. Þau sátu nú bara, eða þá lágu og veltu sér í sandinum, grófu og léku sér, helltu sandi yfir hvort annað og voru bara búin að breytast í sandkarla. Hjalti var líka að smakka á sandinum og fannst hann bara góður held ég. Maður var hættur að sjá hinn rétta háralit á þeim, þau voru bara orðin svona skemmtilega sandgráhærð. Hjalti var þó heldur verri en Arna. Ef ég rótaði aðeins í hárinu á honum þá bara þyrlaðist upp sandský. Það hefði verið heppilegast að hengja þau upp á snúru og banka sandrykið úr þeim með teppabankara... en ég lét mér nægja að reyna að dusta af þeim þegar torfæran var búin. Svona leit nú sonurinn út eftir keppnina og Arna var lítið skárri.
Það þarf varla að segja frá því að liðið var sett í BAÐ þegar heim var komið, þrátt fyrir að klukkan væri að verða hálfellefu. Það var bara ekki hægt að setja þau í rúmið með allan þennan sand, híhí.
En þetta var svakalega skemmtilegur dagur og ekki síst vegna þess hvað það var gaman að hitta Sigga og Erlu og það lið aftur. Verst að það fór alveg framhjá mér í hvaða sæti Siggi lenti, held að hann hafi kannski lent í þriðja. Þessir Norðmenn eru alltaf svo seinir í öllu svo þeir eru ekki einu sinni komnir með úrslitin á netið. Við nefninlega fórum áður en úrslitin voru kunn, vorum með þrjú ansi þreytt börn ;) En Ásdís mín, ég treysti bara á að þú segir mér í hvaða sæti kappinn lenti, býst við að kallinn þinn viti það nú ;D